ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΙΑΣ...!

• ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ  ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΔΙΚΙΑ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΤΙ ΕΣΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ... ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙ ΦΟΦΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.ΕΓΩ ΤΟ ΕΝΙΩΣΑ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΛΑΒΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΗΘΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ.ΔΕΝ ΚΡΑΤΩ ΚΑΚΙΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ ΟΛΑ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ.                                

ΝΥΧΤΟΠΟΥΛΙΑ, ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΙ ...ΘΑΝΑΤΟΥ!!!

 Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι ανάλογα με τις κινήσεις πουλιών και ζώων προέβλεπαν τα μέλλοντα.Σήμερα αυτές οι δοξασίες καλά κρατούν.Π.χ οι αγωνιστές του '21.διάβαζαν την σπάλα του αρνιού. Τον χειμώνα τα Βουρτσέλια όταν πετούν σε πυκνά σμήνη και σε χαμηλό ύψος προμηνύεται βαρυχειμωνιά. Το πιο σοβαρό απ΄ όλα είναι το νεκροπούλι που όταν βγάζει τη νύχτα την σπαραχτική και ανατριχιαστική κραυγή του, το προσεχές τριήμερο κάποιος θα πεθάνει..Και πραγματικά παρατηρούσα κι΄ εγώ το φαινόμενο και έβγαινε αληθινό.Στη γειτονιά του χωριού από όπου ακούγονταν η σπαραχτική κραυγή του όρνεου από εκείνη τη περιοχή κάποιος θα πέθαινε.Αυτά μου τα έλεγε η γιαγιά μου,Βασιλική Ι.Λινάρδου και τα άκουγα με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον.Κάποιοι υποστηρίζουν ότι και ο Γκιώνης έχει τις ίδιες ικανότητες και το έχω παρατηρήσει και εγώ.

Διαβάστε περισσότερα »

Κακοί οιωνοί και δεισιδαιμονίες

 

Λαϊκοί οιωνοί και δεισιδαιμονίες για τη ζωή.  Η ύπαρξη λαϊκών σημείων και δεισιδαιμονιών συνεχίζεται από την αυγή της ανθρωπότητας. Και μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή. Η καταγωγή τους πηγαίνει στα μακρινά βάθη της αρχαιότητας. Σε αυτό βοήθησαν οι απόλυτες και αναμφισβήτητες έννοιες που έχουν τα γενικά αποδεκτά σημάδια και οι δεισιδαιμονίες για τη ζωή. Υπάρχουν σε μια μεγάλη ποικιλία μορφών και εκδηλώσεων, συχνά λαϊκά σημάδια και σήματα περιέχουν μια ακριβή αντανάκλαση της ουσίας των διαδικασιών που μας συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά. Η ερμηνεία μπορεί να διαφέρει Οι λαϊκοί οιωνοί και οι δεισιδαιμονίες για τη ζωή είναι ανθρώπινες παρατηρήσεις που έχουν περάσει από στόμα σε στόμα για αρκετές χιλιετίες. Πολύ συχνά υπάρχουν καταστάσεις όπου η ερμηνεία των ίδιων συμβόλων και σημείων μεταξύ εκπροσώπων διαφορετικών λαών είναι εντελώς διαφορετική μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ένας Ρώσος αντιλαμβάνεται μια μαύρη γάτα που διασχίζει το δρόμο ως πολύ αρνητικό σημάδι, ενώ ένας Αιγύπτιος, ανεξαρτήτως χρώματος, αντιλαμβάνεται αυτό το ζώο από τη θέση ενός σήματος επερχόμενης καλής τύχης. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα σημάδια Στην αρχαιότητα, τα γενικά αποδεκτά σημάδια και οι δεισιδαιμονίες για τη ζωή συνόδευαν τους ανθρώπους όχι μόνο στην προσωπική τους ζωή, αλλά και κατά τη λήψη αποφάσεων σε κρατικό επίπεδο.

Διαβάστε περισσότερα »

ΙΘΩΜΑΙΑ-ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ-ΒΑΛΥΡΑ

 Τα Ιθωμαία ήταν η κύρια ετήσια εορτή των Μεσσηνίων στην αρχαιότητα.

Ήταν μια εορτή αφιερωμένη στον Ιθωμάτα Δία^[1], το ιερό του οποίου ήταν στην κορυφή του όρους Ιθώμη της Μεσσηνίας, όπου υπήρχε και μαντείο, του οποίου η βάση του τρίποδα είναι εντοιχισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο του ναού της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας στο επάνω μοναστήρι του Βουλκάνου ή αλλιώς το μοναστήρι της κορυφής ή καθολικό του Βουλκάνου, το οποίο κτίστηκε το 7ο αιώνα.

Η εορτή των Ιθωμαίων περιελάμβανε αθλητικούς αγώνες, μουσικούς αγώνες, θεατρικές παραστάσεις και διάφορες εκδηλώσεις λόγου και τέχνης^[1]. Η όλη ιεροτελεστία γίνονταν γύρω από το χρυσοελεφάντινο άγαλμα του Ιθωμάτα Δία, όπου οι Εννέα Μούσες το έλουζαν στην κλεψύδρα κρήνη^[1], η οποία τρέχει ακόμα νερό.

Στα Ιθωμαία έλαβε μέρος και ο θρυλικός λυράρης της αρχαιότητας, Θάμυρις, ο οποίος θέλησε να συναγωνιστεί τις Εννέα Μούσες στο τραγούδι και αυτές από την αλαζονεία τους τον τύφλωσαν. Τότε φεύγοντας για την πατρίδα του τη Θράκη και καθώς περνούσε τον ποταμό της περιοχής, πέταξε μέσα τη λύρα του και έτσι το ποτάμι έλαβε το όνομα Βαλύρα.

ΙΘΩΜΑΙΑ-ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ-ΙΕΡΑ

 

Τα Ιερά της Ιθώμης Η Μονή Βουλκάνου που τιμάται στο όνομα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι κτισμένη στην κορφή του όρους Ιθώμη, εκεί που βρισκόταν στην αρχαιότητα το ιερό του Ιθωμάτα Δία. Κατά την παράδοση, η ίδρυσή της αποδίδεται σε μοναχούς που κατέφυγαν εκεί για να γλυτώσουν από τους εικονομάχους το έτος 725, επί Λέοντος Ισαύρου. Μια άλλη παράδοση, που ανάγει την κτίση της Μονής στα χρόνια του Ανδρονίκου Παλαιολόγου, αναφέρει ότι η ανέγερση της μονής στην τοποθεσία αυτή αποδίδεται στην αυτοκράτειρα Ανδρονίκου. Η εικόνα της Θεοτόκου πιστεύεται ότι έχει διασωθεί ως σήμερα και είναι θαυματουργή. Φέρει την επιγραφή ''η Οδηγήτρα επονομαζομένη εν τω όρει Βουλκάνω'' και αποδίδεται στον Απόστολο Λουκά. Το 1638 το Καθολικό της Μονής ιστορήθηκε με τοιχογραφίες των αδελφών Δημητρίου και Γεωργίου Μόσχου, ονομαστούς αγιογράφους από το Ναύπλιο. Το όνομα Βουλκάνο ή Βουρκάνο απαντά για πρώτη φορά στο συναξάρι του Οσίου Νίκωνος του Μετανοείτε τον 10 ο αιώνα. Σύμφωνα με μια μαρτυρία ''ο Δίας έκτισε χώραν και κάστρον, την έλεγαν Βελκίαν, όπερ ένε και φαίνεται εις το Βουρκάνον χαλασμένον'' (Σ. Λάμπρος, Ν. Ελληνομνήμων 3, 1906, 140). Η Μονή στα σωζόμενα σιγίλλια της φέρει τα ονόματα Δορκάνου (1583), Βουρκάνου (1630) και Βουλκάνου (1769 και 1798). Στις 5 Μαρτίου 1625 οι πατέρες μοναχοί, ''μή υποφέροντες εις το καθολικόν'' της Μονής Βουλκάνου, προφανώς λόγω των δυσχεριών πρόσβασης, ύδρευσης και διαμονής στην κορφή του βουνού, αγόρασαν από τον ''μπαμπά του Μεμεταγά Εφέντη'' της Ανδρούσας, για δέκα χιλιάδες πεντακόσια γρόσια, μια μεγάλη επίπεδη τοποθεσία στη θέση ενός έρημου χωριού, κοντά σε μάνα νερού, για να ιδρύσουν εκεί τη Νέα Μονή Βουλκάνου. Το έρημο χωριό έφερε το αλβανικό όνομα Τζέμη ή Τζούμη και βρισκόταν ανατολικά από τον Άγιο Βασίλειο. Το ιερό του Διός Ιθωμάτα στην υψηλότερη κορυφή της Ιθώμης είναι χτισμένο το παλιό μοναστήρι του Βουρκάνου. Ανατολικότερα σώζονται θεμέλια από το ιερό του Διός Ιθωμάτα. Το χάλκινο πόδι αναθηματικού τρίποδα που βρέθηκε κοντά στο μοναστήρι δείχνει ότι η λατρεία του Ιθωμάτα ανάγεται στη γεωμετρική τουλάχιστον περίοδο. Κατά το Παυσανία (4.31.2), τα παλιά χρόνια οργάνωναν και αγώνα μουσικής, όπως μπορεί κανείς να συμπεράνει από τους στίχους του Ευμήλου, ποιητή του 6ου αιώνα π.Χ.

1821. ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΛΥΡΑΙΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ.ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΛΙΝΑΡΔΟ ΛΟΧΑΓΟ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟ ΔΕΡΡΩΝ το 1839 ηλικίας 48 ετών,ΜΕ ΧΑΛΚΟΥΝ ΑΡΙΣΤΕΙΟΝ .

 Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΝΑΡΔΟΣ  με βάση την αιτησή του για αριστείο το 1839 ήταν 48 ετών και δήμαρχος Δερρών που τον αποτελούσαν τα χωριά Σκάλα Βαλύρα. Έίχε το βαθμό του λοχαγού με 30 βαλυραίους  στρατιώτες, πολέμησε σε όλες τις μάχες του απελευθερωτικού αγώνα με το Δυρραχίτη οπλαρχηγό Παναγιώτη Κεφάλα. και με βάση την αίτηση ήταν το 1821 30 ετών, το 1821.

Κάνοντας εκ νέου μελέτη, έρευνα, καταγραφή στα ΓΑΚ ΑΘΗΝΩΝ, βρήκαμε και άλλα στοιχεία από διάφορους φακέλλους για το Βασίλη Λινάρδο, τον οπλαρχηγό από το Ζευγολατιο Αναστασόπουλο Αλέξιο που είχε στρατιώτες αο διάφορα χωριά και από τη Βαλύρα 12, και από τα ΓΑΚ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ μαζί με άλλους Βαλυραίους.

Ο δήμος Δερρών δημιουργήθηκε με το ΦΕΚ   80 1836 με διορισμένο δήμαρχο τον Αναγνώστη Πουλόπουλο και εισπράκτορα τον γ.  Νικολακόπουλο .Με το ΦΕΚ 22 1840  οι δήμοι Δερρών και Στενυκλήρου ενσωματώθηκαν στο Δήμο Οιχαλίας και οι 14 δήμοι της επαρχίας Μεσσήνης έγιναν 6.Ολόγος συγχώνευσης των δήμων έγινε γιατί όσοι δήμαρχοί ήταν αντιοθωνικοί καταργήθηκαν και ενδωματώθηκαν σε δήμους που είχαν εκλεγεί οθωνικοί δήμαρχοι. .Στο  δήμο Οιχαλίας ήταν ο Α. Σταθουλόπουλος και εισπράκτορας ο Ι. Δρούτσας

Διαβάστε περισσότερα »

Ευρυδίκη Ε.Λινάρδου-Παπαλαμπίδου, από τη Βαλύρα Μεσσηνίας στην Ορεστιάδα Θράκης, με Ήθος, Αρχές και Περίσσια Αγάπη

 

 

                         Η πρώτη δεξιά είναι η διδάσκουσα καθηγήτρια, των Εβριτών 

                          νέων αγροτών, κα  Ευρυδίκη Ε. Λινάρδου-Παπαλαμπίδου 

Με τη Βαλυραία κυρία Ευρυδίκη Ε. Λινάρδου- Παπαλαμπίδου, Διευθύντρια στη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής  στην όμορφη Ορεστιάδα της Θράκης, είχαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε και να συζητήσουμε περί της ιερής επιστήμης της Γεωπονικής, και την προσφορά υπηρεσιών, με ήθος και αρχές, ιδιαίτερα με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και τη μητέρα φύση. Παράλληλα αναπολήσαμε τα μαθητικά μας χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας Μεσσηνίας.

Θυμάμαι την κατά δύο έτη μεγαλύτερη μου Ευρυδίκη, όταν φοιτούσαμε στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας. Οι γονείς μας ήταν φίλοι και μεγαλώσαμε μαζί με τα άλλα τέσσερα καταξιωμένα αδέλφια της, την αδελφή της Μεταξία και τους αδελφούς της Ιωάννη, Θεόδωρο και Σταύρο.   Γενάρχης της οικογένειας Λινάρδου, ήταν ο Βασίλειος Λινάρδος, ο οποίος γεννήθηκε το 1789 και διετέλεσε  Δήμαρχος Δερρών (Βαλύρας και Σκάλας). 

                   Βασίλειος Λινάρδος, Δήμαρχος Δερρών. Φωτο: lyrasi.blogspot.com

Ο πατέρας της Ευρυδίκης, Ελευθέριος Ι. Λινάρδος, που Ερρίκος ήταν το παρανόμι του, τον οποίο  ως κόρη του εκπροσωπεί με το ήθος που τη διακρίνει, ήταν ήρωας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,  ένας από τις επιζώντες ναύτες, όταν τορπιλίστηκε από τους Γερμανούς, το Α/Τ Ύδρα στα ανοιχτά του Σαρωνικού. Βαριά τραυματισμένος στο αριστερό χέρι και δεξί πόδι, εγκατέλειψε τελευταίος τη θέση του στη μάχη, και διασώθηκε κολυμπώντας δύο μίλια, με σωσίβια ζώνη, για να φθάσει στην Αίγινα  και από εκεί να διακομισθεί στην Αθήνα.

              Oι γονείς της Ευρυδίκης Ε. Λινάρδου, οι δύο μεγαλύτερες ξαδέλφες  και τα

                              αδέλφια της. Η μικρή Ευρυδίκη με φιόγκο στα μαλλιά.

                                                   Φωτο.lyrasi.blogspot.com

Η Ευρυδίκη είδε το φως της ζωής στις 14 Αυγούστου 1956, στην Κλινική Κισκήρα, κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό της Καλαμάτας , καθώς και η αδελφή της Μεταξία. Τα επόμενα τρία παιδιά προτίμησε η μητέρα της να γεννήσει κατ΄οίκον, με τη βοήθεια του αγροτικού ιατρού Σκλήρη. Ουσιαστικά, ήταν απογοητευμένη που πλήρωνε και γεννούσε κορίτσια, όταν όμως γέννησε στο σπίτι τρία αγόρια στη σειρά η χαρά της ήταν πολύ μεγάλη. Η Ευρυδίκη μεγάλωσε στο αρχοντικό του παππού της Ιωάννη Λινάρδου, το οποίο βρίσκεται στον Δημόσιο δρόμο της Βαλύρας προς τη Μεσσήνη. Η μητέρα της , η αείμνηστη Βασιλική Δαβίλλα, καταγόταν από το χωριό Κεφαλληνού και ήταν μοναχοκόρη, ανάμεσα σε τρεις αξιόλογους αδελφούς, τον αδελφό της Παρασκευά Δαβίλλα, ο οποίος ήταν δάσκαλος στην Αθήνα και μέντοράς τής Ευρυδίκης, τον Ιωάννη Δαβίλλα, Αρεοπαγίτη. και τονΤαξίαρχο Μαρίνο Δαβίλλα.Ο τέταρτος αδελφός Ντίνος παρέμεινε στου Κεφαλληνού και ανέλαβε την πατρική περιουσία.

Διαβάστε περισσότερα »

Σημάδια πως κάποιος σου προκαλεί κακό και δεν το καταλαβαίνεις

Τι είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός;

Ο όρος συναισθηματικός εκβιασμός αναφέρεται σε μία μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης που συμβαίνει μέσα στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων: μπορεί να είναι η σχέση ανάμεσα σε μία μητέρα και το παιδί της, η σχέση μεταξύ συζύγων, αδελφών, ακόμη και μεταξύ πολύ στενών φίλων. Σε αυτές τις σχέσεις, το ένα μέλος χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του, ενώ το άλλο μέλος υποχωρεί μπροστά στο φόβο των συνεπειών. Ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι μία μορφή ψυχολογικής κακοποίησης με πολύ δυσάρεστες συνέπειες.

Πώς λειτουργεί;

Ο «συναισθηματικός εκβιαστής» προβάλλει τις απαιτήσεις του και τις ανάγκες του πάνω από οτιδήποτε άλλο: προκειμένου να βεβαιωθεί ότι θα πάρει αυτό που επιθυμεί χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση απειλώντας, άμεσα ή έμμεσα, ότι αν δε γίνει το δικό του θα υπάρξουν συνέπειες. Υπάρχουν διαφορετικές μορφές συναισθηματικού εκβιασμού.

Διαβάστε περισσότερα » 

Γιατί συναντάμε την αχαριστία όταν κάνουμε μια καλοσύνη;

Οι καμπάνες του Άϊ Θανάση κτυπούν χαρμόσυνα

κό ταχυδρομείο

• η |

Γράφει ο Γιάννης Ελ. Λινάρδος | Romfea.gr

Ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα του Καλοκαιριού του 1980.Η ζωή στην ευλογημένη κωμόπολη της Βαλύρας που βρίσκεται κάτω από την Ιερά σκέπη της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας,το μοναστήρι της οποίας δεσπόζει πάνω στο όρος Ιθώμη,κυλούσε ήρεμα.

Προς το απομεσήμερο θυμάμαι με συγκίνηση τις καμπάνες του ενοριακού ναού του Αγίου Αθανασίου,εκεί που εμείς οι Βαλυραίοι πρωτοείδαμε το φως το αληθινό και ελάβαμε πνεύμα επουράνιο,να χτυπούν χαρμόσυνα.

Η είδηση είχε έλθει από την πρωτεύουσα. Ο μέχρι τότε Αρχιμανδρίτης και τοποτηρητής της Μεγαλουπόλεως π.Ευστάθιος κατά κόσμον Κωνσταντίνος Αθανασίου Σπηλιώτης, εκλεγόταν από την Ιερά σύνοδο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης.

Νέοι γέροι,γυναίκες και παιδιά πανηγύρισαν το γεγονός με τρόπο μοναδικό.

Εφάμιλλες ήταν και οι σκηνές κατά την χειροτονία και την ενθρόνιση.

Διαβάστε περισσότερα »

....

................................... 

Αν να Προσμένεις το Μπορείς, Δίχως από την Προσμονή Ετούτη να Αποσταίνεις-Αφιερωμένο στον Ερρίκο και στον Ηλία που τίμησαν τη φιλία στη Βαλύρα

Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, αποδήμησε εις Κύριον το 1936 στο Λονδίνο,αφήνοντας μία μεγάλη

κληρονομιά στην ανθρωπότητα ,που κανέναν δεν άφησε αδιάφορο. Πρόκειται για το υπέροχο ποίημα “

Αν”, το οποίο ενέπνευσε και τη διοίκηση το Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδος.

Γιατί ο θυρεός για τον ηρωικό αγώνα του Ελευθέριου Ερρίκου Ι.Λινάρδου στο Α/Τ Ύδρα το 1941,

σαφώς περιλαμβάνει αντίστοιχες οδηγίες προς τους ήρωες του πολεμικού ναυτικού όπως:

‘Αν να προσμένεις το μπορείς

δίχως από την προσμονή ετούτη να αποσταίνεις ή

αν σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα, ή

αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήνεις να φουντώνει,

κι ωστόσο να μην δείχνεσαι πάρα πολύ καλός

κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς....

άνδρας σωστός τότε θε νάσαι γιε μου”!

Αυτός ακριβώς ήταν ο Ρίκος της Βαλύρας. Ένας ήρωας, που εγκατέλειψε τελευταίος τη θέση του στη

μάχη, πριν βυθιστεί το Α/Τ Ύδρα στον Σαρωνικό, διασώθηκε βαριά τραυματισμένος στο αριστερό του

χέρι και στο δεξί του πόδι κολυμπώντας μόνο με μία σωσίβια ζώνη για δύο μίλια,και από την Αίγινα

διακομίστηκε για νοσηλεία στην Αθήνα.

Διαβάστε περισσότερα » 

Οι συγκλονιστικές εμπειρίες μου κοντά στον Άγιο Πορφύριο και στον Άγιο Νεκτάριο

Ήταν γύρο στα 30 μου χρόνια όπου η πίστη μου στο Θεό είχε Χαλαρώσει. Τότε βρήκε ευκαιρία ο Σατανάς και με χτύπησε κατακέφαλα. Αρρώστησα βαριά από ιατροφαρμακευτικό λάθος και κινδύνευε άμεσα η ζωή μου. Eίχα πάθει επινεφριδιακή ανεπάρκεια κ.ά Τότε άρχισα να ζητώ βοήθεια από τους γιατρούς. Αλά εις μάτην, κανένα αποτέλεσμα. Τότε φιλικά μου πρόσωπα με προέτρεψαν να επισκεφθώ τον Άγιο γέροντα Πορφύριο στο μοναστήρι του ΄΄Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος ΄΄, στον Ωρωπό Αττικής. Ένα απόγευμα του χειμώνα του ’89 κίνησα να βρω τον Άγιο γέροντα. Όταν έφθασα εκεί είδα μια μεγάλη ουρά πιστών που περίμεναν καρτερικά να μπουν στο κελί του. Στήθηκα και εγώ στη σειρά και περίμενα να έλθει η σειρά μου.  Όταν μπήκα μέσα είπε: Εσύ μείνε εδώ οι άλλοι να βγουν για λίγο έξω. Του είπα πάτερ: Με λένε Γιάννη, είμαι από ένα χωριό της Μεσσηνίας και είμαι άρρωστος πολύ. Πάνω από το χωριό σου είναι, μου λέει, ένα μοναστήρι της Παναγίας που σας προστατεύει.

Το καλό με αγνότητα καρδιάς, χωρίς υπολογισμό, έχει τη δύναμη να πάει πολύ μακριά...!!!

Κάποτε ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης, ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια...

Αμέσως παράτησε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς το μέρος ενός βούρκου, απ’ όπου προέρχονταν οι φωνές. Τι να δει; Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, βυθισμένο κιόλας μέχρι τη μέση στη λάσπη, πάλευε μάταια να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας. Χωρίς αργοπορία ο αγρότης έσωσε το αγόρι, που σίγουρα θα πέθαινε αργά και βασανιστικά...

Ας κάνουμε όλοι τον γλυκύτατο Ιησού Νυμφίο της ψυχής μας που θα μας στηρίζει και θα μας καθοδηγεί σε κάθε βήμα της ζωής μας!!!

Αγαπητοί/τες συμπατριώτες/σες και φίλοι/ες που ζείτε εντός αλλά και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, από την γενέτειρα , την αγαπημένη μας Βαλύρα, σας στέλνουμε τις ολόθερμες ευχές μας για καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση και χρόνια πολλά γεμάτα υγεία. 

Μαζί με την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να αναστηθούν μέσα μας όσα καλά έχουν πεθάνει και να κάνουμε τον γλυκύτατο Ιησού Νυμφίο της ψυχής μας που θα μας στηρίζει και θα μας καθοδηγεί σε κάθε βήμα της ζωής μας.

Έτσι θα νιώθουμε μια εφορία και Θεϊκή γαλήνη που θα γεννούν αγάπη για εχθρούς και φίλους. Ο Κύριος επάνω από τον σταυρό συγχωρούσε τους βασανιστές και σταυρωτές του. Ας τον μιμούμαστε λοιπόν καθημερινά...

H δύναμη της συγχώρεσης σας απελευθερώνει από εκείνον που σας έχει πληγώσει για να συνεχίσετε με ψυχική ηρεμία την ζωή σας!!!

Όλοι σας είναι πιθανόν να έχετε πληγωθεί από τις πράξεις ή τα λόγια των κοντινών σας ανθρώπων. Μπορεί οι γονείς σας να ήταν επικριτικοί σε κάθε σας προσπάθεια. 

Μπορεί ο σύντροφος σας να είχε παράλληλη σχέση, μπορεί ακόμα οι συνάδελφοι σας να προσπάθησαν να σαμποτάρουν την επαγγελματική σας σταδιοδρομία. 

Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες προκαλούν αρνητικά συναισθήματα όπως οργή , πικρία ή ακόμα και διάθεση για εκδίκηση. 

Έχετε δυο επιλογές ή να παγιδευτείτε σε αυτά τα τοξικά συναισθήματα ή να προσπαθήσετε να συγχωρήσετε για την δική σας ψυχική υγεία. Ποια είναι η έννοια της συγχώρεσης;

Η ζωή είναι μια αρχή που βρίσκει το τέλος της και ο θάνατος ένα τέλος που βρίσκει την αρχή του!!!

Όρνις αλκυών έλεγον οίτον αείδεις >>, αηδόνι που μοιρολογά τραγούδι πένθιμο ήταν ο έλεγος  [ θρήνος ] όπως είναι και τα δέκα ποιήματα της συλλογής του ποιητή, που έχασε τη γυναίκα του Μαίρη της άνοιξης που εδιάβη σε Τιτάνειο στρατί κι έφτασε στη θαμπή χώρα με τους στοιχειόδαρτους λειμώνες των ασφοδελών,  τους υγρούς βάλτους και τα θειάφινα χώματα.

Θρηνεί η μέρα γι’ αυτόν, καταλύθη, οι αστροδείχτες της αυγής μεινούνε πάντα νύχτες χρόνου, πέρα στου δρόμου τα βύθη μια υγρονέφελη μαρμαρυγή με μορφή αγιασμένης οπτασίας βαστώντας στο χέρι αχάτινη λαμπάδα, ντυμένη με το αστείρευτο δάκρυ της, άηχα του λέει:

Ο Χριστός γεννήθηκε για όλους τους λαούς της γης...!!!

Τούτες τις άγιες ημέρες που ο βοριάς τα αρνάκια παγώνει, που σε μια σπηλιά στη μακρινή Βηθλεέμ, που στέγαζε αθώα ζώα, γεννιόταν ο Θεάνθρωπος Χριστός, που απόψε γιορτάζουμε, ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. 
Ας δούμε τους δυστυχισμένους συνανθρώπους μας που δεν έχουν μια δουλειά, που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίνε, που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό και ψάχνουν στα σκουπίδια, που φοράνε κουρελιασμένα ρούχα, που δεν έχουν τουλάχιστον μια κουβέρτα να σκεπαστούν στο παγκάκι που γέρνουν τις νύχτες το κουφάρι τους να κοιμηθούν.

Όταν ρώτησαν την Audrey Hepburn να αποκαλύψει τα μυστικά της ομορφιά της, η γοητευτική ηθοποιός έγραψε αυτό το ποίημα όπου και διαβάστηκε στην κηδεία της!!!

Για να έχετε χείλη ελκυστικά, προφέρετε λόγια καλοσύνης.

Για να έχετε μάτια ωραία , κοιτάζετε τι έχουν οι άνθρωποι το ωραίο πάνω τους.

Για να μένετε αδύνατος, μοιράζεστε το γεύμα σας μ’ εκείνους που πεινάνε.

Για να έχετε όμορφα μαλλιά, αφήστε ένα παιδί να τα χαϊδεύει κάθε μέρα.

Για να έχετε καλή σιλουέτα, βαδίζετε ξέροντας πως δεν είστε ποτέ μόνοι,, γιατί αυτοί που σας αγαπούν ή σας αγάπησαν σας συνοδεύουν.

Ιστορικές μνήμες:Ο διπλωμάτης και γιατρός Ιωάννης Λινάρδος-Παπαρρηγόπουλος (1780-1874)

Το πραγματικό του επώνυμο 

ήταν Λινάρδος. Υιοθετήθηκε όμως από πλούσια οικογένεια η οποία του έδωσε και το επώνυμό της.

Παραχώρησε στην ελληνική κυβέρνηση ολόκληρη την ιδιοκτησίας του έκταση, προκειμένου να φτιαχτεί ο Εθνικός – τότε Βασιλικός – Κήπος της νεοσύστατης πρωτεύουσας.

Για τον Ιωάννη Λινάρδο-Παπαρρηγόπουλο δεν έχουν γραφτεί πολλά, όχι τόσα όσα ίσως αρμόζουν σε έναν ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ισάξιο σε γενναιότητα, ευστροφία και πίστη στα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας με ονόματα που όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζουμε από τα σχολικά μας χρόνια. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Δημήτριος Υψηλάντης, Ιωάννης Καποδίστριας, Φιλικοί… Ονόματα γνωστά από τα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, από τους λόγους που εκφωνούνται στις παρελάσεις και τις εθνικές επετείους. Τους ήξερε όλους και τον ήξεραν κι εκείνοι. Γνώριζαν την εντιμότητα, το ήθος και την καλοσύνη του. Ήξεραν ότι μπορούσαν να τον εμπιστευτούν απόλυτα με τη ζωή τους και δημιουργούσαν στενούς δεσμούς φιλίας μαζί του που κρατούσαν εφ’ όρου ζωής.

Ό,τι και να γίνεται στη ζωή σας αυτή τη στιγμή, πρέπει να διαβάσετε αυτή τη σύντομη ιστορία!

Ό,τι και να γίνεται στη ζωή σας αυτή τη στιγμή, πρέπει να διαβάσετε αυτή τη σύντομη ιστορία διδακτικές ιστορίες NOW PLAYING 19 καταπληκτικά κόλπα που θα σας αλλάξουν την ζωή 9 άβολοι κανόνες που πρέπει να ακολουθεί η Βρετανική οικογένεια 12 Ήταν μια φαινομενικά συνηθισμένη μέρα όταν αποφάσισα να παραιτηθώ… Τελείως ξαφνικά πήρα την απόφαση να παραιτηθώ από τη δουλειά μου, από τη σχέση μου και τελικά από την πνευματικότητά μου. 

Απλά ήθελα να παραιτηθώ από τη ζωή μου. Αλλά πριν από αυτό, πήγα στο δάσος για να κάνω μια τελευταία κουβέντα με τον Θεό. Ρώτησα: « Θεέ, μπορείς να μου πεις ένα καλό λόγο γιατί να μην παραιτηθώ;» Η απάντησή του με εξέπληξε στα αλήθεια. «Κοίτα γύρω σου.» Είπε:

Το παλιό ρολόι ...στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού - ''Έφυγε'' ο Γιάννης Καλατζής!!!

Γράφει ο Γιάννης Ελ. Λινάρδος

Economist-Journalist

Η είδηση του πρόωρου θανάτου του τραγουδιστή Γιάννη Καλατζή, ήλθε και καρφώθηκε σαν μαχαίρι στην καρδιά μου. Ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης στις 10/ετίες του '60 και του '70 που σαγήνευε τα πλήθη και με τα τραγούδια του διασκέδαζαν οι νέοι εκείνης της σεμνής εποχής. 
Οι νέοι, που δεν είχαν διαβρωθεί ακόμα από την ξενόφερτη υποκουλτούρα, έβγαιναν έξω τα βράδια για φαγητό και διασκέδαση και στο JuckBox έριχναν την δραχμούλα τους για να ακούσουν  τα τραγούδια του. Και αναφέρομαι στις εποχές πριν και μετά το 1970, που γινόταν το έργο του Παμίσου και η Βαλύρα...
έσφυζε από ζωή λόγω του εργατικού, τεχνικού και υπαλληλικού προσωπικού (της ΑΤΕ Αλιάκμων που ήταν η ανάδοχος του έργου) και που διέμεναν στην κωμόπολη μας.
Τότε αυτοί οι άνθρωποι, Μακεδόνες και Θρακιώτες οι περισσότεροι, μαζί με τους ντόπιους νέους διασκέδαζαν με τα τραγούδια του αξέχαστου Γιάννη Καλατζή. Αυτή την εικόνα έχω ανεξίτηλη στον νου μου και πάντα την θυμάμαι με νοσταλγία.

Η Ενδεκάτη Εντολή:Ο άνθρωπος δεν δικαιούται να είναι αδιάφορος για την αδικία, δεν δικαιούται να παρακολουθεί παθητικά την εκμετάλλευση, δεν δικαιούται να μην αναζητά τους ενόχους και δεν δικαιούται να μην επιζητά την τιμωρία τους!!!

Μια από τις πιο παλιές μουσικές μου αναμνήσεις, είναι η «Ενδεκάτη Εντολή», της Νανάς Μούσχουρη.

Μου είχε κάνει εντύπωση η φωνή της Μούσχουρη και η μελωδία του Χατζηνάσιου, όμως περισσότερη εντύπωση μου έκαναν οι στίχοι του Γκάτσου: Μιλούσαν για τις Δέκα Εντολές και για τον Μωυσή, μιλούσαν για μια επιπρόσθετη και απροσδιόριστη Ενδέκατη Εντολή, μιλούσαν για τρελούς, για σκλάβους, για καθαρά γυαλιά και για κοφτερά μαχαίρια. 

Είμαι σίγουρος ότι έφερνα σε δύσκολη θέση τους γονείς μου όταν τους ρωτούσα «Ποια είναι η Ενδεκάτη Εντολή;» και παρά τις...

Η ευτυχία δε βρίσκεται στα πλούτη αλλά στην ηρεμία της ψυχής!!!

Κάποτε ένας από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους, ο κορυφαίος Αριστοτέλης είχε πει: «Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πλούτη αλλά στην ηρεμία της ψυχής…». Μια φράση με βαθιά μηνύματα και προειδοποιήσεις.

Πόση αλήθεια άραγε να κρύβει; Μεγάλη και αλλόκοτη από τις άλλες έχω να σας πω. Διότι, η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα χρήματα αλλά με την ουσία της ψυχής. Εκεί λοιπόν βρίσκεται.Μέσα μας.

Ένα γυάλινο βάζο, μερικές πέτρες, λίγα βότσαλα,λίγη άμμο & ακόμη δυο-τρεις μπίρες...!!!

Με ένα γυάλινο βάζο, μερικές πέτρες, λίγα βότσαλα και άμμο, ακόμη δυο τρεις μπιρίτσες ένας καθηγητής Φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του έχοντας έναν και μόνο σκοπό: Να γεμίσει το βάζο μπροστά στους μαθητές του.Κάθε φορά, όμως, σταματούσε και τους ρωτούσε: “Είναι γεμάτο το βάζο;” 

Μέχρι που έγινε ενοχλητικός με τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του και οι μαθητές άρχισαν να… απορούν με το παράξενο “πείραμά” του! 

“Είναι μια διδακτική ιστορία για τη ζωή”, τους είπε γελώντας. Και μόνο στο τέλος, όλοι κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε…

Ο καθηγητής πήρε στα χέρια του ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει στην αρχή με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.

Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων!!!

1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων.

3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.

4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

Οι θλίψεις και οι στενοχώριες θανατώνουν τα πάθη. Η ανάπαυση τα τρέφει!!!

141. Ὁ διάβολος ἀφοῦ μᾶς πείσει νά καταργήσουμε,

α) τήν ἀδιάλειπτη καρδιακή προσευχή, καί 

β) τόν κανόνα, πού μᾶς ἔχει βάλει ὁ πνευματικός μας, μᾶς ρίχνει ἀπό τό κακό στό χειρότερο!...

142. Ἡ γενναιότητα τῆς καρδιᾶς ἀποκτᾶται ἀπό τήν πολλή πίστη στό Θεό καί ἡ πίστη ἀπό τήν ταπεινή καρδιά!...

143. Ὁ δειλός ἄνθρωπος νοσεῖ:

Ἐδῶ, στή γῆ, καί τά καλά καί τά κακά κάποτε, ἀργά ἤ γρήγορα, τελειώνουν...!!!

Κοίτα πόσα κάστρα καί παλάτια βασιλιάδων, ἡγεμόνων καί ἀρχόντων εἶναι σωριασμένα σέ ἐρείπια! Σκέψου πόση δύναμη καί πόσο πλοῦτο εἶχαν κάποτε! Τώρα ἔχουν ξεχαστεῖ καί τά ὀνόματά τους. Λέει ἡ Γραφή: 

«Πολλοί ἄρχοντες ἔχασαν τήν ἐξουσία τους καί κάθησαν στό χῶμα, κι ἕνας ἄσημος, πού κανείς δέν φανταζόταν ὅτι θά γίνει βασιλιᾶς, φόρεσε στέμμα».Δέν σοῦ φτάνουν αὐτά;

Συλλογίσου τότε, ποιά εἶναι ἡ ἀξία σου ὅταν κοιμᾶσαι; Μήπως δέν μπορεῖ κι ἕνα ζωύφιο νά σέ θανατώσει;

Ο εργοδότης το λιοντάρι και το εργατικό μυρμήγκι... Μια ιστορία που πρέπει να διαβάσει ο κάθε εργαζόμενος!!!

Κάθε μέρα, ένα μικρό μυρμήγκι πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει.Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο.Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία, και σκέφτηκε:

«Αν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει»;

Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σε αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές.Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων.

Επίσης χρειαζόταν έναν υπάλληλο για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της.Γι’ αυτό προσέλαβε μια αράχνη για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.

Η θλίψη είναι φίλος σου και σαν φίλο περιμένει να την αγκαλιάσεις-Έρχεται για να σου πει ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξεις στη ζωή σου!!!

Όταν κάποιος είναι θλιμμένος δεν ελπίζει, δεν χαίρεται, απογοητεύεται εύκολα και κάποιες φορές αποθαρρύνεται να προσπαθήσει να αναζητήσει το φως και την ελπίδα.

Όσο περισσότερο πιέζει τον εαυτό του να βγει από την θλίψη του, νιώθει ενοχές που δεν μπορεί να το καταφέρει, θυμώνει με τον εαυτό του και αυτός ο θυμός ανακυκλώνει τη θλίψη.

Όταν κάποιος νιώθει έτσι, το μυαλό και η καρδιά του κολλά σε ένα σημείο και δεν μπορεί να προχωρήσει εύκολα, να βρει ένα καινούργιο ρυθμό.

Αυτό που φοβάσαι ανακυκλώνεται συνεχώς, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις ενοχές ή ντροπή γυρίζει γύρω από το μυαλό σου και σε καθιστά ευάλωτο. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει περισσότερα για να αποτραπεί ένα γεγονός στη ζωή σου, θλίβεσαι γιατί θεωρείς ένοχο τον εαυτό σου για αυτό.

Σκέφτηκες ποτέ τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τους «τίτλους ειδήσεων» στο εξώφυλλο της δικής σου Ζωής;

Σκέφτηκες ποτέ τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τους «τίτλους ειδήσεων» στο εξώφυλλο της δικής σου Ζωής; Πόση ενέργεια, πόσα χαμόγελα, πόσα δάκρυα, πόσα ταξίδια;

Φρόντισες να’ χεις τα μάτια της Ψυχής ανοικτά, έτσι για να βρίσκει έδαφος και νόημα η κάθε μία κουκίδα ξεχωριστά, και να πηγαίνει να κάθεται αβίαστα εκεί που «πρέπει», όποτε «πρέπει»;

Δε θα’ ταν στ’ αλήθεια, κρίμα κι άδικο να ξύπναγες μια μέρα, συνειδητοποιώντας πως το δικό σου παζλ, βγήκε λίγο μικρότερο απ’ ότι το ονειρεύτηκες;

Να μετανιώνεις μόνο για όσα δεν έκανες...!!!

Όσο είμαστε νέοι, ζούμε τη ζωή μας νομίζοντας πως έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. 

«Ελπίζω να έχω κάνει όλα αυτά μέχρι τα 25», «Ελπίζω να είμαι έτσι μέχρι τα 30», «Ελπίζω να καταφέρω να εκπληρώσω αυτούς τους στόχους μέχρι τα 40».

Ο χρόνος περνάει κι εμείς σαν απλοί παρατηρητές καθόμαστε και κοιτάμε τη ζωή που φεύγει μπροστά απ’ τα μάτια μας. Καταπιανόμαστε με τα μικρά, ηλίθια καθημερινά μας προβλήματα και ξεχνάμε να ζήσουμε πραγματικά.

Να ανησυχείς περισσότερο για τη συνείδησή σου παρά για τη φήμη σου!

Η συνείδησή σου είναι αυτό που είσαι ενώ  η φήμη σου είναι ό,τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα.

Ένας δάσκαλος είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. Μόλις τον έβγαλε , ο σκορπιός τον τσίμπησε. 

Ο πόνος ήταν οξύς και ο δάσκαλος τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί. 

Ο δάσκαλος ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.Ένας νεαρός μαθητής  που είδε τη σκηνή πλησίασε το δάσκαλο του και του είπε:

«Δεν υπάρχει χρέωση στην αγάπη»

Το σκυλάκι με τα τρία πόδια & το αγοράκι με το ένα!!!

Ένας αγρότης είχε κάποια κουτάβια που ήθελε να πουλήσει. Πήρε ένα μεγάλο χαρτόνι, ζωγράφισε πάνω του 4 σκυλάκια και έγραψε με μεγάλα γράμματα τη φράση «Πωλούνται κουτάβια». 

Στη συνέχεια τοποθέτησε τη ταμπέλα του σε ένα εμφανές σημείο, στην άκρη της αυλής του.Καθώς έριχνε μερικές τελευταίες ματιές στη δημιουργία του και ετοιμαζόταν να προχωρήσει προς το σπίτι του, ένιωσε ένα αδύναμο τράβηγμα στο παντελόνι του.
Κοίταξε προς τα κάτω και αντίκρισε ένα μικρό αγόρι να τον κοιτάζει επίμονα με τα τεράστια μάτια του.«Κύριε,» του είπε, «Θέλω να αγοράσω ένα από τα κουτάβια σας.» «Λοιπόν,»...

Κλείστε τους ''κύκλους'' , όχι από υπεροψία , από αδυναμία ή από αλαζονία-Απλά επειδή κάτι δεν είναι πια μέρος της ζωής σας!!!

Τα πάντα στον ορατό κόσμο είναι εκδήλωση του αοράτου, όσων συμβαίνουν στην καρδιά μας – και καταστρέφοντας ορισμένες αναμνήσεις, σημαίνει και ότι δημιουργούμε χώρο για να πάρουν τη θέση τους άλλες.

Πάντα πρέπει να ξέρουμε πότε κάποιο στάδιο φτάνει στο τέλος του. Αν επιμείνουμε να παραμείνουμε εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα χάσουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων σταδίων, τα οποία πρέπει να ζήσουμε.

Να κλείνουμε κύκλους, πόρτες, να γυρίζουμε σελίδα, να ολοκληρώνουμε κεφάλαια – δεν έχει σημασία πώς το λέμε, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε στο παρελθόν τις στιγμές της ζωής μας που πέρασαν...

Τι πρέπει να θυμάστε όταν αισθάνεστε χαμένος στην ζωή!!!

Κάποια στιγμή στην ζωή μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλοι έχουμε αισθανθεί κάπως χαμένοι στην ζωή μας. 
Με τόσες αποφάσεις που πρέπει να παίρνουμε κατά καιρούς και τόσες απορίες που υπάρχουν στο μυαλό μας, πολλές φορές μπερδευόμαστε.

Ως άνθρωποι θέλουμε να γνωρίζουμε όλες τις απαντήσεις, αλλά δυστυχώς η ζωή δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Απλά πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με τα δεδομένα που έχουμε στην διάθεσή μας.

Έκανε ένα καλό με αγνότητα καρδιάς, χωρίς υπολογισμό, γιατί πίστευε απλά στη δύναμή του. Και το καλό αυτό πήγε ανυπολόγιστα μακριά!!!

Κάποτε ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης, ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια.

Αμέσως παράτησε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς το μέρος ενός βούρκου, απ’ όπου προέρχονταν οι φωνές. 

Τι να δει; 

Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, βυθισμένο κιόλας μέχρι τη μέση στη λάσπη, πάλευε μάταια να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας. 

Χωρίς αργοπορία ο αγρότης έσωσε το αγόρι, που σίγουρα θα πέθαινε αργά και βασανιστικά.Την επομένη, μια φανταχτερή άμαξα με δύο άλογα σταμάτησε μπροστά από την αγροικία του. 

Κατέβηκε ένας καλοντυμένος ευγενής κύριος, που του συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.

Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη,και τη δύναμη πρέπει να τη χρησιμοποιείς με σοφία!!!

Λένε πως, αν κάνεις καλό στους ανθρώπους που σου κάνουν κακό, θα είσαι ευτυχισμένος γιατί θα ξέρεις πως δεν είσαι σαν κι αυτούς.Λες και δεν ήξερες ήδη πως δεν είσαι σαν κι αυτούς.Λες και δεν ξέρει ο καθένας για τον εαυτό του τι είναι και τι δεν είναι.

Λες και, αν χρησιμοποιήσεις όλη σου την ενέργεια για να φερθείς καλά σε έναν άνθρωπο που δεν το αξίζει και σε πληγώνει επίτηδες, εσύ θα νιώσεις υπεράνω – γιατί, όμως, να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω κάποιου άλλου; Γιατί να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω ενός ανθρώπου που δεν εκτιμάς;Λένε πολλά. Λένε αμπελοφιλοσοφίες.

«Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!»!!!

ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ: 

1. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο;».Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αισθήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.

2. Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει:«Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!». 

ΔΕ ΖΥΓΙΑΖΩ, ΔΕ ΜΕΤΡΩ, ΔΕ ΒΟΛΕΥΟΜΑΙ! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Όταν θα πάψεις να συντροφεύεις την μιζέρια, όταν θα στέκεσαι όρθιος και όχι πια γονατιστός...!!!

Όταν θα πάψεις να συντροφεύεις την μιζέρια, όταν θα στέκεσαι όρθιος και όχι πια γονατιστός… Όταν θα βλέπεις τον ουρανό και τον ήλιο με τα μάτια και όχι την γη και το χώμα σκυφτός…

Όταν θα ανοίξεις τα φτερά που κρύβεις και αφήσεις να πετάξει η ελεύθερη σου ψυχή!… Όταν θα βγάλεις το εγώ σου από μέσα… και θα έρθεις να εργαστείς με το ”εμείς”… 

Όταν η μόνη λύση θα είναι η επιστροφή στην φύση… και όχι στις πόλεις των κλουβιών….τότε ….ΘΑ ΖΕΙΣ! Και σαν...

Ωριωνίδες:Η πανέμορφη βροχή των αστεριών!!!

''...και πώς με το χρυσό σπαθί του Ωρίωνα σκόρπισε και ξεχύθηκε στον ορίζοντα η σκόνη από όνειρα των κοριτσιών...''
Μια νέα βροχή από πεφταστέρια θα είναι ορατή στο βόρειο ημισφαίριο, οι Ωριωνίδες, που θα κορυφωθούν στις 21 και 22 Οκτωβρίου και οι προσδοκίες για … φαντασμαγορικό θέαμα στον ουρανό είναι μεγάλες. 

Οι Ωριωνίδες είναι μια μέσης έντασης βροχή διαττόντων, που κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα από τις αρχές Οκτωβρίου έως τις αρχές Νοεμβρίου και φέτος αναμένεται να φθάσουν στο μέγιστο σημείο τους το βράδυ της 21 Οκτωβρίου προς χαράματα 22 Οκτωβρίου.

Είμαστε αετοί-Απλώστε τα φτερά σας και πετάξτε!!!

Μια φορά κι έναν καιρό ένας άνθρωπος πήγε στο δάσος κι έψαχνε να βρει κανένα πουλί της προκοπής. Τελικά έπιασε ένα αετόπουλο. Το πήρε στο σπίτι του και το ‘βαλε ανάμεσα στις κότες, στις πάπιες και στα γαλόπουλα, και μόλο που ήτανε αετόπουλο το τάιζε με το ίδιο φαί που τάιζε και τα’ άλλα πουλιά. Περάσανε πέντε χρόνια. Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένας φυσιοδίφης. Εκεί που σεργιανούσαν στον κήπο του είπε: «Αυτό το πουλί δεν είναι κοτόπουλο. Αετός είναι».

«Το ξέρω, απάντησε ο ιδιοκτήτης του αετού, αλλά τον έχω εξασκήσει να συμπεριφέρεται σαν κοτόπουλο. Δεν είναι πια αετός. Έγινε κοτόπουλο, μόλο που οι φτερούγες του από τη μιαν άκρη στην άλλη έχουν μήκος 15 πόδια». «Όχι, του λέει ο φυσιοδίφης, εξακολουθεί να είναι αετός, έχει την καρδιά ενός αετού και θα τον κάνω να πετάξει στον ουρανό». «Είναι κοτόπουλο και δε θα πετάξει ποτέ», ξαναλέει ο ιδιοκτήτης του. Συμφωνήσανε τότε να κάνουν ένα πείραμα. Ο φυσιοδίφης πήρε τον αετό τον σήκωσε ψηλά και του είπε επιτατικά:

«Να πεις καλημέρα» μου χαμογέλασε ο άγγελός μου, «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους...

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα – δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :«Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής.

»Κοίταξα γύρω – γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε:«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ’ αυτούς που τις ζήτησαν.

»Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ.

Η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο!!!

Γέροντα, τί είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να γίνη γνωστό στους άλλους ό,τι καλό κάνουμε, ενώ έχει τόση γλυκύτητα, τόση απαλάδα, το να ζη και να εργάζεται κανείς στην αφάνεια;

Το πιο σπουδαίο είναι ότι, όταν ο άνθρωπος έχη εσωτερικότητα και προσπαθή να μη γίνεται γνωστό το καλό που κάνει, είναι αισθητό στους άλλους∙ όλοι τον ευλαβούνται και τον αγαπούν, χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνη.

Πόσο συμπαθής είναι ο ταπεινός άνθρωπος και πόσο αποκρουστικός ο υπερήφανος!

Καθημερινές εκφράσεις που μας έμαθε ο Αίσωπος!

Αίσωπος. Ένα όνομα, δεκάδες μύθοι. Αν και ο ίδιος δεν έγραψε ούτε μια λέξη από αυτούς, παρ’ όλα αυτά τους διηγήθηκε προφορικά κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα και έκτοτε εκείνοι συνεχίζουν να στοιχειώνουν – με την καλή έννοια – τη ζωή μας.

Μηνύματα με νόημα για μικρούς και μεγάλους, εκφερόμενα με τρόπο μοναδικό, τα οποία μέσα από την απλότητά τους προσφέρουν βασικές συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή, αλλά και αυτούς που έχουμε απέναντί μας.

Αρκετά από αυτά τα μηνύματα έμειναν στην καθομιλουμένη, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα αρκετές από τις φράσεις ή τα αποφθέγματα τα οποία είτε ειπώθηκαν είτε προέκυψαν από τους μύθους του.

Ας μην σβήσει ποτέ η ελπίδα μέσα στις καρδιές μας…!!!

Tέσσερα κεριά έλιωναν αργά, αργά. Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους. 

Το πρώτο κερί είπε:

Εγώ είμαι η Ειρήνη.

Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν.

Πιστεύω πως δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!!!

Κι έτσι αφέθηκε σιγά, σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά.

Συνεχίζοντας το δεύτερο κερί είπε: