Με το ''καϊκι'' του κυρ Οδυσσέα
...ήρεμος τόπος και ο κούκος μέσα στων δένδρων το μαντήλι. Κι΄η θάλασσα που παίζει με τη φυσαρμόνικα το μακρινό μαράζι της γυναίκας της ωραίας που γύμνωσε τα στήθη της όταν η θύμηση μπήκε μέσα στις φωλιές. Κι΄οι πασχαλιές ράντισαν με φωτιά τη δύση.Με το καϊκι και με τα πανιά της Παναγίας έφυγαν κατευόδιο των ανέμων οι εραστές της ξενητειάς των κρίνων.
Αλλά η νύχτα πως εδώ κελάρισε με γάργαρα μαλλιά στους φεγγερούς λαιμούς ή στις μεγάλες άσπρες παραλίες και πως με το χρυσό σπαθί του Ωρίωνα σκόρπισε και ξεχύθηκε στον ορίζοντα η σκόνη από τα όνειρα των κοριτσιών. Να ξαναγυρνάς στο νησί της ελαφρόπετρας με ένα τροπάριο ξεχασμένο που θα ζωντανεύει τις καμπάνες δίνοντας τόνους ορθρινούς στις πιο ξενητεμένες θύμησες...
Μικρές Κυκλάδες
Ο.Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου