Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Στη παλάμη... και στην άμμο...

Τι ντροπή μου στ’ αλήθεια, ο Χριστός μου, να ‘χει χαράξει τ’ όνομά μου στο χέρι Του κι εγώ να ‘χω χαράξει το δικό Του στην άμμο. Τον ακούω να μου λέει: "Να! στις παλάμες μου επάνω σε ζωγράφισα". Τι ντροπή που το ίδιο δεν μπορώ να πω… 
Η ζωή μου σα μια θάλασσα πολυτάραχη, κυματώδη, με πολλή αμμουδιά. Το όνομα του Κυρίου μου δεν το χάραξα σ’ έναν βράχο επάνω να μη σβήνει, μα, στην άμμο. Και ως το κύμα σηκώνει, του Χριστού μου το όνομα σβήνει.