Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Το νόμισμα της καλοσύνης...

Δεν μπορώ να κρύψω την οργή μου όταν συλλογίζομαι την κοινωνική αδικία, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την απάτη το ψέμα την απανθρωπιά.Δεν μπορώ να κλείνω τα μάτια μου με αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, στην Ελλάδα των δολοφονικών μνημονίων, με μια κυβέρνηση απάνθρωπη που αποτελείται από ανθρωποειδή τέρατα. Κάθε μέρα είναι μια μέρα πόνου για τον φτωχό και τον άλλοτε μικρομεσαίο. Καθημερινά όλο και κάποια πονεμένη ιστορία θα δει το φως της δημοσιότητας. Ιστορίες που εξαγριώνουν τη ψυχή μου. Όμως ημερεύω,έστω για λίγο, όταν ανακαλύπτω ανθρώπους πραγματικούς, που έχουν ανθρωπιά μέσα τους. Ανθρώπους που υπήρξαν, που υπάρχουν και θα υπάρχουν.Ανθρώπους,λιγοστούς βέβαια, δεν τρέφω αυταπάτες, αλλά ήταν , είναι και θα είναι το αλάτι της γης.Μια ακτίνα φωτός, μια σταγόνα βάλσαμου στον ανθρώπινο πόνο.