Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Έτσι πολεμήσαμε το 1940-41:Η φοβερή αεροναυμαχία του Σαρωνικού και η τραγωδία της βύθισης του αντιτορπιλικού «ΥΔΡΑ»

«ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ»

Η φοβερή αεροναυμαχία του Σαρωνικού και η τραγωδία της βύθισης του αντιτορπιλικού «ΥΔΡΑ»
Φωτό:To A/T ΥΔΡΑ Ο Ελευθέριος-Ερρίκος Ι.Λινάρδος ναύτης του Α/Τ ΥΔΡΑ 1940-41 , θυμάται και εξιστορεί στον Χρήστο Παπαγεωργίου για την εφημερίδα ΣΗΜΑΙΑ/27-11-2004/αριθ.φύλλου 29487.

Έτσι πολεμήσαμε το 1940-41

«Με βαθιά συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια παρακολούθησα από τα τοπικά κανάλια την άφιξη στο λιμάνι της Καλαμάτας της φρεγάτας του πολεμικού μας ναυτικού, «Ύδρα», που έγινε με πρωτοβουλία του εκλεκτού συντοπίτη μας υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, κ. Γιάννη Λαμπρόπουλου. Βλέποντας το πολεμικό αυτό πλοίο, πέμπτο κατά σειρά με αυτό το όνομα, στο μυαλό μου άρχιζαν να έρχονται σαν κινηματογραφική ταινία οι εικόνες που έζησα στο αντιτορπιλικό «Ύδρα» ως μέλος του πληρώματος, κατά τον πόλεμο 1940-41, που μόλις είχα αποφοιτήσει από την Ν.Σ.Π.


Το 1941 στο Α/Τ «ΥΔΡΑ»
Τη νύχτα της 21ης προς 22ας Απριλίου 1941, το «Ύδρα», τέταρτο κατά σειρά με αυτό το όνομα, βρισκόταν στη Σκάλα Μεγάρων για ανεφοδιασμό καυσίμων και νερού, καθ’ ότι μόλις είχαμε επιστρέψει από ταξίδι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Επόμενή μας αποστολή ήταν να συνοδεύσουμε προς Αλεξάνδρεια το Δανικό φορτηγό «Μάριμισκ» (επάνω στο οποίο είχαν εναποθηκευτεί όλα τα πυρομαχικά του ελληνικού στόλου) και το υποβρύχιο «Παπανικολής». Άδειες εξόδου δεν εδόθησαν προκειμένου να αποχαιρετίσουμε τους δικούς μας, που ίσως δεν ξαναβλέπαμε ποτέ. Πάραυτα, ουδείς απολύτως διαμαρτυρήθηκε, γιατί βάλαμε πάνω απ’ όλους την πατρίδα.
Από τα ξημερώματα της 22ας Απριλίου τα Γερμανικά Στούκας είχαν κάνει έντονη την παρουσία τους πάνω από τον Σαρωνικό. Διαρκείς συναγερμοί μας κρατούσαν σε επαγρύπνηση. Ο κυβερνήτης της «Ύδρας», αντιναύαρχος Θ. Πεζόπουλος, που ήταν ένας πολύ καταπληκτικός και πολύ αγαπητός άνθρωπος, φρόντιζε διαρκώς να μας εμψυχώνει. Αλλάζαμε διαρκώς θέση για να παραπλανούμε τα εχθρικά αεροσκάφη και το ίδιο έκαναν και τα παραπλέοντα πολεμικά μας αντιτορπιλικά «Β. Όλγα», «Πάνθηρ», και «Ιέραξ». Συνέχεια...

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Βαλύρα:Αναζητώντας τις ρίζες μας...

ΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ (ΟΚΤΩ ΓΕΝΙΕΣ)ΤΟΥ ΒΑΛΥΡΑΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΙΝΑΡΔΟΥ 1789  

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 


Αγαπητές φίλες/οι σας παρουσιάζουμε ολοκληρωμένο το έργο του καθηγητή-ερευνητή-ιστοριοδίφη κ.Γιάννη Δ.Λύρα, που αφορά το γενεαλογικό δένδρο των Λιναρδαίων, το οποίο είχαμε δημοσιεύσει σε δώδεκα συνέχειες. Μπορείτε να το δείτε κάνοντας κλικ >>  ΕΔΩ

"Θεέ μου συγχώρεσε με όταν κλαίγομαι...Είμαι πραγματικά ευλογημένος"!!!

Σήμερα σε ένα λεωφορείο, είδα μία όμορφη κοπέλα με χρυσαφένια μαλλιά. Τη ζήλεψα…
Φαινόταν τόσο χαρούμενη…Καί ευχήθηκα να ήμουν και εγώ τόσο όμορφος.
Όταν σηκώθηκε να κατέβει, την είδα να περπατάει κουτσαίνοντας στο διάδρομο, είχε ένα...ποδί και περπατούσε με δεκανίκι. Αλλά καθώς περπατούσε…τι χαμόγελο!
Θεέ μου συγχώρεσε με όταν κλαίγομαι εγώ έχω δύο πόδια. Ο κόσμος είναι δικός μου.
Σταμάτησα να αγοράσω καραμέλες. Το παιδί που τις πουλούσε ήταν τόσο χαριτωμένο. Μίλησα μαζί του και ήταν πολύ χαρούμενο. Δεν είχε σημασία αν θα αργούσα στην δουλεία. Καί καθώς έφευγα μου είπε: «Σας ευχαριστώ. Είστε τόσο ευγενικός. Μού αρέσει να μιλώ με ανθρώπους σαν εσάς. Βλέπετε…πρόσθεσε είμαι τυφλός».

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Η Βαλύρα στον αγώνα του 1821

Επιμέλεια-παρουσίαση:Γιάννης Ελ.Λινάρδος
Η Βαλύρα με την ενεργή συμμετοχή της στο μεγάλο ξεσηκωμό του 1821,δίνει γενναίο παρόν στην υπόθεση της πολυπόθητης λευτεριάς.Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους(ΓΑΚ),είναι καταχωρημένα με ημερομηνία 30 Αυγούστου 1825,όλα τα στοιχεία που αφορούν τη συμμετοχή της Βαλύρας στον αγώνα του 1821.Επίσης εκεί υπάρχουν και πολλά άλλα ενδιαφέροντα που αφορούν την μετέπειτα ιστορία της Βαλύρας.Οι Βαλυραίοι αγωνιστές,τα ονόματα των οποίων αναφέρονται παρακά-τω,ανήκαν στο σώμα του οπλαρχηγού Παναγιώτη Κεφάλα από το Δυρράχι της Μεγαλόπολης.Έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες του Εθνικού ξεσηκωμού και ιδιαίτερα,στην πολιορκία για την απελευθέρωση της Τριπολιτσιάς,στις μάχες του Βαλτετσίου,των Δερβενακίων και της Κορίνθου.Στα 1824 συμμετείχαν στις αμυντικές προσπάθειες στα παράλια της Μεσσηνίας για πιθανή απόκρουση επιδρομής των Αράβων,οι οποίοι βοηθούσαν τότε την καταρρέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία.Ο κατάλογος των Βαλυραίων αγωνιστών έχει ως εξής:

Βαλύρα:Η επανάσταση στο Τζεφερεμίνι στις 24 Μαρτίου 1821

Αμέσως με την κήρυξη της επανάστασης του 1821 στις 23 Μαρτίου στην Καλαμάτα,οι Τζεφερεμιναίοι(Βαλυραίοι) αγωνιστές ξεκίνησαν τον αγώνα για την απελευθέρωση του χωριού τους.Ήταν η επόμενη ημέρα 24η Μαρτίου,όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έφθασε στο Τζεφερεμίνι. Οι Τούρκοι τότε ταμπουρώθηκαν στο Μπιζάνι. Οι Τζεφερεμιναίοι υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τον Γέρο του Μωριά στην τότε μικρή πλατεία και αυτός ανέβηκε σε μια μεγάλη πέτρα για να τους μιλήσει και να τους εμψυχώσει. Για την ιστορία πρέπει να αναφέρουμε ότι αυτή η πέτρα βρίσκεται σήμερα παραπεταμένη σε κάποιο οικόπεδο του τέως Δήμου Ιθώμης.
Οι συνθήκες ήταν σκληρές και άνισες λόγω έλλειψης πολεμοφοδίων και δυσανάλογων στρατιωτικών δυνάμεων,όπου οι Τούρκοι υπερτερούσαν καταφανώς.Το χωριό βρισκόταν ανάμεσα σε δύο πολύ ισχυρά Τουρκικά σρατόπεδα.Της Σκάλας και της Άνδρούσας.Οι αγωνιστές της Βαλύρας είχαν βέβαια την συμπαράσταση και των πολεμιστών,της Μεγαλόπολης,των χωριών της Τσακώνας(Σούλι,Άνω Κούρταγα, Δερβένι),καθώς και επαναστατών από τη Μάνη.

Ο αγωγιάτης, Βαλύρα-Βουλκάνο…

Τότες στα χρόνια τα παλιά δεν υπήρχε δρόμος για το Βουλκάνο.Ένα καλντερίμι συνέδεε τη Βαλύρα με τα ιστορικά μοναστήρια μας.Η άνοδος των πιστών, για να προσκυνήσουν την χάρη της Παναγιάς μας της Βουλκανιώτισσας, γινόταν ποδαράτα ή με αλογομούλαρα και γαϊδούρια.
Βρισκόμαστε στη 10ετία του ’50 όπου το κύριο μέσο μεταφοράς ήταν το τραίνο.Μητροπολίτης Μεσσηνίας ήταν ο αείμνηστος Χρυσόστομος Δασκαλάκης, ένας άνθρωπος που άφησε άριστες εντυπώσεις με το πέρασμά του από την ιερά μητρόπολη Μεσσηνίας,με το θεάρεστο έργο που επιτελούσε και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του.
Ήταν παραμονή 15αύγουστου όταν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης έφθασε από την Καλαμάτα με το τραίνο στο σταθμό της Βαλύρας . Από εκεί θα έπαιρνε όπως πάντα το ‘’ταξί’’ της εποχής, που δεν ήταν άλλο από κάποιο άλογο ή ένα μουλάρι κάποιου αγωγιάτη, ο οποίος έβγαζε το μεροκάματό του κάνοντας αγώγια προς το Βουλκάνο.

Στη Βαλύρα κάποτε …στο αλώνι στη σταφίδα …

Ο μοναχογιός Λάκης Μπόβης απλώνει σταφύλια στο αλώνι
Μέρες Αυγούστου στα χρόνια τα παλιά, τότε που ένα από τα κύρια εισοδήματα για την επιβίωση της αγροτιάς ήταν και η σταφίδα. Όλη η Βαλύρα ήταν στις σταφίδες και στα αλώνια. Θέρος ,τρύγος, πόλεμος, ήταν το σύνθημα και τρέχανε όλοι με τα ψάθινα καπέλα, τις φαλτσέτες στο χέρι και τα καλάθια με τις κόφες, για τον τρυγητό. Πραγματικό πανηγύρι γινότανε στην καθημερινή αυτή ‘’εκστρατεία’. Όλοι, μα όλοι νέοι , γέροι, γυναίκες και παιδιά, στην πρώτη γραμμή της ‘’μάχης’’. Το τραγούδι και το καλαμπούρι δεν έλειπαν ποτέ από τους ‘’μαχητές’’ της σκληρής αυτής μάχης κάτω από τον καυτό ήλιο του Καλοκαιριού. Το μεσημέρι βρίσκαν ολιγόωρο καταφύγιο στον παχύ ίσκιο κάποιας συκιάς.Εκεί απολάμβαναν το φαγητό, που συνήθως ήταν κόκορας μαγειρευμένος με χυλοπίτες ή μπακαλιάρος σε σάλτσα, που έγλειφες και τα δάχτυλά σου. Συνάμα η τσίτσα με το κρασί και το λαγίνι με δροσερό νερό από τα πηγάδια, που κάθε περιοχή είχε και το δικό της. Άντε μετά και το επιδόρπιο, φρεσκότατο από τη συκιά. Εκείνα τα ανεπανάληπτα σύκα, που σήμερα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Και μετά πάλι στον αγώνα μέχρι που να νυχτώσει. Τότες δεν υπήρχαν οχτάωρα. Το ωράριο στα χτήματα ήταν ήλιο με ήλιο και ο κόσμος άντεχε, ήθελε δεν ήθελε.

Η βρύση του Τζούμη-Μια πηγή ζωής από την αρχαιότητα...

... και η ιστορία του χωριού Τζούμη ή Τζέμη
Η ιστορία της, από τα χρόνια που κτίστηκαν τα μοναστήρια της Παναγίας της Βουλκανιώτισας , είναι άρρηκτα δεμένη με την μεγάλη εορτή της κοίμησης της Θεοτόκου τον 15αύγουστο. Ιδιαίτερα στα χρόνια που το μόνο μεταφορικό μέσο ήταν τα άλογα και τα γαϊδούρια , η βρύση του Τζούμη ήταν απαραίτητος σταθμός προκειμένου να  ξαποστάσουν και να δροσιστούν άνθρωποι και ζώα.
Στην φωτογραφία διακρίνονται από αριστερά οι Βαλυραίοι: Αναστάσιος Μπουρίκας(Κατσιμούλας), Ερρίκος Λινάρδος, Αικατερίνη Μπουρίκα και ο Παναγιώτης Στρατής. Ουδείς εκ των εικονιζομένων βρίσκεται σήμερα εν ζωή.

Η καλαμωτή στην Μαυροζούμενα και ο πονηρός βλάχος

Το ψάρεμα κάποτε στο ποτάμι της Μαυροζούμενας ήταν μια πολύ συχνή ενασχόληση των Βαλυραίων.Τα ψάρια του γλυκού νερού,σε παλιές εποχές, ήταν τα μόνα διαθέσιμα. Θαλασσινά δεν υπήρχαν αλλά και η φτώχεια ανάγκαζε τον κόσμο να ψαρεύει στο ποτάμι μας,για να συμπληρώσει το οικογενειακό τραπέζι. Τότε η μόλυνση δεν είχε μολύνει τα νερά και κάθε τι ποταμίσιο ήταν καθαρό και κατάλληλο προς βρώση. Τρόποι ψαρέματος υπήρχαν αρκετοί. Ένας πιο συνηθισμένος και μεγάλης απόδοσης τρόπος ήταν η καλαμωτή,όπως αυτή διακρίνεται στην διπλανή φωτογραφία.Η κυρά Θανάσω η μυλωνού που άλεθε το σιτάρι στον παλιό μύλο του χωριού,είχε παράλληλα στήσει στην κοίτη της Μαυροζούμενας και την καλαμωτή της, για να τρώει κανένα ψαράκι αυτή και οικογένειά της. Πλούσια ήταν κάθε φορά η ψαριά γεμάτη κεφαλόπουλα,τριχόπουλα, χαμοσούρτια, χέλια, και καβούρια.Ροβόλαγε νωρίς πρωί-πρωί και γέμιζε το καλάθι της.Με τα πολλά και με τα λίγα,πήρε πρέφα την καλαμωτή και ένας τσοπάνος που είχε το μαντρί του απόπερα στις ελιές και του μπήκε η ιδέα να φάει και αυτός κανένα ψαράκι.

Γουρνοσφαξιές & Τσικνοπέμπτη στην Βαλύρα

Τα Χοιροσφάγια ή Γουρνοσφαξιές στην καθομιλουμένη της περιοχής μας, από τα Βυζαντινά χρόνια έως την 10/ετία του '70 , αποτελούσαν ουσιαστική ανάγκη επιβίωσης των ντόπιων πληθυσμών. Κάθε οικογένεια, εξέτρεφε κάθε χρόνο από ένα γουρούνι, τον οποίο έσφαζαν και το περισσότερο κρέας του γινότανε παστό και λουκάνικα. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος διατήρησης του κρέατος,αφού ψυγεία δεν υπήρχαν.Η ημέρα των "Χοιροσφαγίων" ξεκινούσε την αυγή με το άναμμα της φωτιάς για να γίνει το νερό πολύ καυτό , με το οποίο θα μαδούσαν το γουρούνι. Λίγο μετά έφθανε ο τελών χρέη χασάπη χωρικός με την ομάδα του που είχε ειδοποιηθεί από πριν και περιλάβαιναν το ''άτυχο'' το ζώο, συχνά με πολύ δυσκολία, λες και αυτό είχε δει τη νύχτα κακό όνειρο.

Η συμβολή της Ι.Μονής Βουλκάνου στον αγώνα του '21

Αμέσως με την έκρηξη της επανάστασης του ΄21 το μοναστήρι του Βουλκάνου ζει έντονα τον παλμό του αγώνα, και προσφέρει τις υπηρεσίες του προκειμένου να γίνει πραγματικότητα το όραμα της εθνικής παλιγγενεσίας. 
Σε ξεχωριστό φάκελο του αρχείου των αγωνιστών, καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια όλα τα χρηματικά ποσά καθώς και οι διάφορες άλλες πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφερε το μοναστήρι για την διατροφή και ενίσχυση των επαναστατικών στρατευμάτων που περνούσαν απ΄ εκεί. 
Το 1822 οι μοναχοί έδωσαν στην ερανική επιτροπή αγώνα την οποία αποτελούσαν ο Γ. Δαρειώτης και ο μοναχός άνθιμος Βουλκανιώτης σκεύη αξίας 3.600 γροσίων. Το 1823 εδόθηκαν στον έπαρχον Μεσσήνης Πάγκαλο διάφορα είδη αξίας 2.250 γροσίων.

ΟΜΗΡΙΚΗ ΜΕΣΣΗΝΗ-ΒΑΛΥΡΑ:ΜΕΓΑΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΑ ΜΕΡΙΑΣ

Στην περιοχή της Πέρα Μεριάς δέσποζε στους Ομηρικούς χρόνους το ανάκτορο των Ποδαλείριου και Μαχάονα,υιών Ασκληπιού και ηγεμόνων της Ιθώμης, που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία της Τροίας με 30 καράβια στρατό.
Σήμερα από το ανάκτορο αυτό έχει απομείνει ένας σορός από ερείπια.Οικοδομικά υλικά του χρησιμοποιήθηκαν κυρίως,για την ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου στο ίδιο σημείο.
Η εκκλησία αυτή είναι σήμερα κατεστραμμένη,πιθανότατα κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ ή κατά άλλους στην αποτυχημένη εξέγερση των Ορλόφ,όπως η περίπτωση του Άϊ Βλάση νότια της Βαλύρας.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !!! ΑΜΦΙΒΑΛΩ ΟΜΩΣ ΕΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ...

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την... "ελεύθερη αγορά;"
Για να κλείσει ο μπακάλης της γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας.
Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους κανόνες... διατροφής.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

O Oστεοφύλαξ

Ο Oστεοφύλαξ είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τη δουλειά του. Τυπικός, δίκαιος με όλους και συνεπής προς τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Ενίοτε «παρηγορούσε» μερικές κεκαυμένες χήρες αλλά προσεκτικά και αφού πρώτα βεβαιωνόταν για τη συγκατάθεσή τους. «Η οστεόπολη έμοιαζε ωσάν να ζούσε στο άχρονο. Μία ελάσσων ή ελαχίστη πόλις που δεν είχε τίποτα να κάνει με τις συνηθισμένες. Εκεί ο χρόνος ροκανίζει τους ανθρώπους και φθείρει τα κτίρια. Εδώ όλα ζουν μες στη μακαριότητα της αχρονίας. Όλα εν κενώ. 
Οι κιβωτιόσχημοι ίδιοι και απαράλλαχτοι. Από τη μέρα της ανακομιδής έως την ημέρα της Κρίσεως ή της συντέλειας του σύμπαντος κόσμου θα είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.» «Οι ένοικοί των ούτε αγωνιούν, ούτε ασφυκτιούν.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Ο φτωχός σάκος του Άι Βασίλη και τα δακρυσμένα παιδικά μάτια!!!

Ο νέος χρόνος ήλθε και καλώς μας όρισε.
Μαζί του και ο Άι Βασίλης, αλλά πολύ πικραμένος και στεναχωρεμένος
Ο σάκος είναι μικρός και με φτωχικά δώρα και έτσι δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο όπως  στην Ελλάδα που στενάζει από τους μνομονιολάγνους και ''γιορτάζει'' λυπημένα Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά . 
Δακρυσμένα μάτια αντικρίζει, φτωχών, αστέγων, πεινασμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων, μα πιο πολύ η καρδιά του ματώνει όταν αντικρίζει δακρυσμένα παιδικά μάτια.
Παιδιά που ο βοριάς τα παγώνει. 
Παιδιά που η συμμορία των τοκογλύφων , των πλουσίων και των μαύρων αφεντικών που διαφεντεύουν την ανθρωπότητα, τους σβήνει το χαμόγελο και τους απαγορεύει ακόμα και να ονειρεύονται.