Ο Oστεοφύλαξ είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τη δουλειά του. Τυπικός, δίκαιος με όλους και συνεπής προς τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Ενίοτε «παρηγορούσε» μερικές κεκαυμένες χήρες αλλά προσεκτικά και αφού πρώτα βεβαιωνόταν για τη συγκατάθεσή τους.
«Η οστεόπολη έμοιαζε ωσάν να ζούσε στο άχρονο. Μία ελάσσων ή ελαχίστη πόλις που δεν είχε τίποτα να κάνει με τις συνηθισμένες. Εκεί ο χρόνος ροκανίζει τους ανθρώπους και φθείρει τα κτίρια. Εδώ όλα ζουν μες στη μακαριότητα της αχρονίας. Όλα εν κενώ.
Οι κιβωτιόσχημοι ίδιοι και απαράλλαχτοι. Από τη μέρα της ανακομιδής έως την ημέρα της Κρίσεως ή της συντέλειας του σύμπαντος κόσμου θα είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.» «Οι ένοικοί των ούτε αγωνιούν, ούτε ασφυκτιούν.
Οι πλεκτάνες, ο δόλος, ο φθόνος και οι μυστικές υπηρεσίες δεν τους αγγίζουν». Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει με τον κόσμο των ζωντανών, εκεί που κάθε ένας επιδιώκει μέσα από δοσοληψίες να εξελιχθεί στην ιεραρχία, να αναλάβει θέσεις εξουσίας.
Ούτε καν η θέση του οστεοφύλακα θα έμενε χωρίς διεκδικητές, χωρίς άτομα που να θέλουν να τον παρακάμψουν. Ο Οστεοφύλακας είναι αρκετά νοήμων για να αναγνωρίζει τα άτομα που επιθυμούν να τον παραγκωνίσουν αλλά δεν δείχνει να θέλει να συμμετάσχει σε μηχανορραφίες. Θέλει απλά να προστατεύσει τον εαυτό του από τις παγίδες που νιώθει ότι προσπαθούν να του στήσουν (χωρίς να αναλαμβάνει ιδιαίτερη δράση). . . .
Σ.Σ:Το κείμενο αυτό αποτελεί μέρος κειμένου από το: http://mixanikos.blogspot.gr/2007/10/o-o.html
το οποίο μου άρεσε, γιατί περιέχει πολλά νοήματα...!!!
