ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Κ.ΔΑΒΙΛΛΑΣ-ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1941-44

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Κ.ΔΑΒΙΛΛΑΣ

Τη νύχτα της 30ής-31ης Μαΐου 1941,ο Μανόλης Γλέζος μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατεβάζουν από την Ακρόπολη το σύμβολο του φασισμού,την Γερμανική σημαία με την σβάστικα.Οι Γερμανοί κατακτητές εξαγριώνονται.Ο τρόμος για αντίποινα κυριαρχεί τον Αθηναϊκό λαό.Ο πρωτοδίκης Βασίλειος Δαβίλλας πήρε επείγουσα παραγγελία από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθήνας να σπεύσει επί τόπου και να διενεργήσει ανακρίσεις, μαζί με τον εισαγγελέα Αναστάσιο Καραμούτζο.Και οι δύο αυτοί δικαστικοί λειτουργοί ήταν άριστοι γνώστες της Γερμανικής γλώσσας.Η θέση τους ήταν τρομερά δύσκολη και επικίνδυνη.Ο τρομερός διοικητής της Γκεστάπο Τόϋμπελ, γνωστός για την φρικτή σκληρότητά του,με τις χαρακτηριστικές σπαθιές του προσώπου του,απευθυνόμενος στους Έλληνες δικαστές του 11ου ανακριτικού τμήματος Αθηνών, τους λέει ξεκάθαρα:Άν δεν βρεθούν οι ένοχοι θα πληρώσει ακριβά ο Αθηναϊκός λαός.

Η συνείδηση του καθήκοντος ερχόνταν αντιμέτωπη με ένα άλλο καθήκον που επέβαλε αντίθετες υποχρεώσεις στο ανακριτικό τους έργο.Είχαν πολύ βαθειά ριζωμένη την συναίσθηση του πατριωτικού καθήκοντος,που υπαγόρευε στους δικαστές αυτούς να σκεπάσουν με αδιαπέραστο πέπλο κάθε στοιχείο που θα συντελούσε να αποκαλυφθούν και να εκτελεστούν οι Γλέζος και Σάντας,για το τολμηρό αυτό κατόρθωμα τους.Την πρώτη ηρωική πράξη αντίστασης εναντίον των κατακτητών.Ο αιμοβόρος Τόϋμπελ παρακολουθούσε άγρυπνα τις ενέργειες των Ελλήνων Δικαστών,χωρίς όμως να καταφέρει να αντιληφθεί την πραγματική προσπάθεια των ηρωικών Ελλήνων Δικαστών που έπαιζαν κορώνα γράμματα τη ζωή τους.Ο αρχηγός της Γκεστάπο επισκέφθηκε ο ίδιος τον ανακριτή Βασίλειο Δαβίλλα στο γραφείο του,όταν έμαθε ότι η ανάκριση σταματούσε.Ήθελε να μάθει τι προέκυπτε από τη δικογραφία.Εκεί ο βαρύς Τόϋμπελ πληροφορήθηκε ότι τίποτα το συγκεκριμένο δεν αποκάλυψε η ανάκριση και ότι ο ανακριτής Βασίλειος Δαβίλλας έκλεισε την δικογραφία με το αιτιολογικό,ότι η κλοπή της Γερμανικής σημαίας,ήταν έργο αγνώστων και οι υπόνοιες πρέπει να στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις.Έτσι ο Τόϋμπελ έστειλε έκθεση στο Βερολίνο που δεν ήταν επιβαρυντική για τον Αθηναϊκό λαό.Το τιμημένο σώμα της Ελληνικής Δικαιοσύνης είχε κερδίσει τον πρώτο του αγώνα στην χρυσή σελίδα της νεότερης ιστορίας μας,που λέγεται Εθνική Αντίσταση.Ο αείμνηστος συμπατριώτης μας Ηλίας Μικρουλέας,Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών την εποχή εκείνη,κατέγραψε αργότερα την ηρωική δράση των Ελλήνων Δικαστών στην κατοχή.Χρυσές σελίδες ιστορίας και απαράμιλλου ηρωισμού και πατριωτισμού των Ελλήνων Δικαστών,περι-γράφονται στο βιβλίο αυτό.Μια ιστορία που δεν έχει προβληθεί όπως πρέπει έως σήμερα και που πρέπει να μαθαίνουμε και να διδασκόμαστε οι νεώτεροι.

Ο ΜΑΝΟΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ:

Η αντίσταση του ελληνικού λαού στον κατακτητή, σηματοδοτεί την ίδια την εθνική ταυτότητά του και την εθνική ύπαρξή του. Γιατί παρουσιάζει το εκπληκτικό φαινόμενο της καθολικότητας. Η καθολική σχεδόν συμμετοχή σ’ έναν αγώνα άνισο, αλλά έμπλεο από τόσα υψηλά ιδανικά, προσδιορίζει τον εθνικό και τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης. Ο Μανώλης Γλέζος γράφει πως «όταν λέμε Εθνική Αντίσταση δεν εννοούμε μόνον εκείνους που συμμετείχαν ενεργητικά στον αγώνα, ή ανήκαν σε αντιστασιακές οργανώσεις. Δεν λογιάζουμε μόνον τους αντιστασιακούς, αυτούς που παίζαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, κάθε μέρα, τους πρωτοπόρους, τους τολμηρούς, τα παλληκάρια, τους μπροστάρηδες. Όταν αναφερόμαστε στην Εθνική Αντίσταση, όταν μιλάμε για Εθνική Αντίσταση, δεν εννοούμε μόνο τους φυλακισμένους, τους ομήρους, τους εκτελεσμένους. Συμπεριλαμβάνουμε όλους όσους αντιστέκονταν, με οποιονδήποτε τρόπο στον κατακτητή. Όλους εκείνους οι οποίοι με την ανυπακοή τους να πειθαρχήσουν στις εντολές του κατακτητή, με την άρνησή τους, με την εναντίωσή τους να αποδεχτούν οποιαδήποτε εντολή του, δεν υπέκυπταν, αλλά αγωνίζονταν. Αντίσταση έκανε και ο μαχητής και εκείνος που δεν πίστευε σε όσα του κανοναρχούσε ο κατακτητής. Αντίσταση έκανε κι όποιος έδινε μια μπουκιά ψωμί στον πεινασμένο και μια κούπα νερό στον διψασμένο να ξεδιψάσει…»ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΑΒΙΛΛΑΣ;Υπήρξε πρόεδρος εφετών.Γεννήθηκε στο Κεφαλληνού Ιθώμης Μεσσηνίας το 1899.Πέθανε αιφνιδίως στην Μεσσήνη το 1955.Ήταν γιός του Δασκάλου Κωνσταντίνου Δαβίλλα και είχε παντρευτεί με την Μαρία Μάττα από την Μεσσήνη,με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Τελείωσε το Γυμνάσιο Μεσσήνης το 1917 και ακολούθως σπούδασε στην Νομική σχολή της Αθήνας.Κατόπιν ακολούθησε τον Δικαστικό κλάδο στον οποίο διέπρεψε και είχε μια λαμπρή σταδιοδρομία.Υπηρέτησε:Ειρηνοδίκης Καλαβρύτων Ηπείρου(1925-26),Πρωτοδίκης στη Σύρο(1930) στο Γύθειο και στην Τρίπολη,Πρόεδρος Πρωτοδικών στην Τρίπολη και Πρόεδρος Εφετών στο Ναύπλιο.Παραιτήθηκε το 1953 για προσωπικούς λόγους,παρά τις παραινέσεις του τότε προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αποστολόπουλου,ο οποίος εκτιμούσε ιδιαιτέρως τις ικανότητές του και προέβλεπε την επικείμενη προαγωγή του σε Αρεοπαγίτη.Στην συνέχεια ασχολήθηκε με το επάγγελμα του Δικηγόρου παρ'Αρείω Πάγω στην Αθήνα.Υπήρξε συγγραφέας Νομικών έργων και συνεργάτης του περιοδικού ((Θέμις)).Μιλούσε άπταιστα την Γερμανική και Γαλλική γλώσσα.Πήρε μέρος το1922 στον πόλεμο της Μικράς Ασίας,όπου τραυματίστηκε στη μάχη του Αφιόν Κραχισάρ και συνελήφθη αιχμάλωτος.Γλύτωσε χάρη στη βοήθεια που του παρείχε ένας Τούρκος Γιατρός,που είχε σπουδάσει στην Αθήνα. << Φωτό:Γιάννης Θ.Δαβίλλας Αρεοπαγίτης,εκ Κεφαλληνού Ιθώμης ορμώμενος>>Την συνέχεια της λαμπρής καριέρας του στο Δικαστικό σώμα ανέλαβαν πανάξια τα ανήψια του,ο Κος Γιάννης Δαβίλλας-Αρεοπαγίτης(Φωτό αριστερά) και η Κα Νίκη Καστανά-Πρόεδρος Εφετών Ναυπλίου.Μάλιστα ο Κος Γιάννης Δαβίλλας τιμήθηκε για την προσφορά του στο Δικαστικό σώμα,από τον Δικηγορικό Σύλλογο Καλαμάτας με πρωτοβουλία του αείμνηστου προέδρου του,Κου Παναγιώτη Ανδριανόπουλου.Νοιώθω βαθειά συγκίνηση και υπερηφάνεια που ο ηρωικός και λαμπρός αυτός Δικαστής Βασίλειος Κ.Δαβίλλας ήταν παππούς μου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛ.ΛΙΝΑΡΔΟΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Ο/Υ ΟΤΕ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ