Γράφει ο Γιάννης Ελ. Λινάρδος
Economist-Journalist
Η είδηση του πρόωρου θανάτου του τραγουδιστή Γιάννη Καλατζή, ήλθε και καρφώθηκε σαν μαχαίρι στην καρδιά μου. Ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης στις 10/ετίες του '60 και του '70 που σαγήνευε τα πλήθη και με τα τραγούδια του διασκέδαζαν οι νέοι εκείνης της σεμνής εποχής. 
Οι νέοι, που δεν είχαν διαβρωθεί ακόμα από την ξενόφερτη υποκουλτούρα, έβγαιναν έξω τα βράδια για φαγητό και διασκέδαση και στο JuckBox έριχναν την δραχμούλα τους για να ακούσουν τα τραγούδια του. Και αναφέρομαι στις εποχές πριν και μετά το 1970, που γινόταν το έργο του Παμίσου και η Βαλύρα...έσφυζε από ζωή λόγω του εργατικού, τεχνικού και υπαλληλικού προσωπικού (της ΑΤΕ Αλιάκμων που ήταν η ανάδοχος του έργου) και που διέμεναν στην κωμόπολη μας.
Τότε αυτοί οι άνθρωποι, Μακεδόνες και Θρακιώτες οι περισσότεροι, μαζί με τους ντόπιους νέους διασκέδαζαν με τα τραγούδια του αξέχαστου Γιάννη Καλατζή. Αυτή την εικόνα έχω ανεξίτηλη στον νου μου και πάντα την θυμάμαι με νοσταλγία.
